Pasen deel II

En we zijn weer terug bij mijn verhaal.
Was de taxi op tijd? Klopte de prijs?

Natuurlijk was er weer gezeur over de prijs, omdat de chauffeur om zou moeten rijden, omdat wij nog wat bezichtigingen tussendoor wilden doen.
Gelukkig hebben we alsnog voor een redelijke prijs een chauffeur kunnen krijgen. Om 9.00 waren we dus onderweg naar Tana Toraja!
Gelukkig hadden we dit keer een chauffeur die wel fatsoenlijk kon rijden.

Om 13.30 hadden we onze eerste stop, voor de lunch. In dit stadje, Sengkang, was ook het Tempe-meer. Dit is een groot, ondiep meer waar veel gevist wordt en zelfs ook een dorpje op drijft. Je hebt hier een prachtig uitzicht over het vlakke landschap, de vissers die in het water staan, de vogels (met name reigers) en verder was er RUST. Heerlijk.. Na een uurtje varen kwamen bij een drijvend huisje aan. Daar zijn we gestopt en mochten we binnen kijken. Het enige wat ze daar hadden was een primitief keukentje en de woonkamer was helemaal leeg. Ze hadden dus niks om op te zitten, geen tv, helemaal niks! We hebben daar versgebakken banaan en thee op. Heerlijk! We vroegen aan de jongen die er woonde of hij een foto van ons wilde maken. Hij snapte alleen niet hoe het werkte. Hij hield de camera namelijk met de lens naar hem zelf toe en wist niet wat er moest gebeuren! Gelukkig was ’t een snelle leerling en hadden we er toch nog een mooie foto bij.

Rond 17.00 kwamen we terug van de toch en stond de auto klaar. We konden dus weer verder met onze lange rit. Helaas werd het gebied steeds meer bergachtig en de chauffeur had het gaspedaal gevonden hoor! Na heel veel gehobbel, bochten en gas induwen en op het laatste moment remmen kwamen we aan bij een het dorpje Makale. Dit is het dorpje waar Rante Pao Lodge, het hotel wat die leraar bij Fort Rotterdam ons had aangeraden, zou moeten zijn. Helaas konden we dat niet vinden en waren we ondertussen supermoe (mag ook wel, na bijna 11 uur in de auto zitten) en hebben we het eerste beste hotel gepakt. De chauffeur was zelf ook heel erg moe, dus hadden we hem een kamer voor een nacht aangeboden als fooi. Helaas weigerde hij dit, want hij wilde per se nog terugrijden (de idioot!). We hopen dat hij nog leeft..

Na een de heerlijke nachtrust, was het toch weer een vroege ochtend. We waren namelijk nog niet op onze eindbestemming. Nadia had een motel gevonden in Rante Pao, wat er goed uitzag. En inderdaad, een prima verblijf voor maar 208.000 Rupiah (16 euro) per nacht voor ons drietjes. De man die hier werkte was heel enthousiast en kon ook een beetje Nederlands. Heel erg leuk! Hij heeft ons gelijk op de kaart laten zien wat er allemaal te doen was in het gebied en zo hebben we een route uitgestippeld voor de zaterdag en zondag. Hij zou onze persoonlijke gids zijn voor de komende 2 dagen. Na een mooie scooter te hebben uitgezocht,zijn we naar de eerste bezienswaardigheid gegaan; De rotsgraven in Lema. Alle belangrijke, rijke mensen uit het dorpje Lema die stierven,werden begraven in de rotswand. Er werd met de hand een gat gemaakt en zo werd daar het lichaam opgeborgen. De poppen (Tau-Tau) die erbij staan zijn de nagemaakte overledenen. De gids kon heel veel over de cultuur vertellen, dus het was heel handig dat hij erbij was. Hij praatte wel ontzettend veel, dus dat bespaar ik jullie in mijn verslag..

Hierna gingen we naar de Babyboom, waarin de baby’s op eigenlijk dezelfde manier werden begraven als de mensen in Lema. Aan de ene kant best gruwelijk om te zien, maar aan de andere kant was het wel mooi, het was gewoon een andere vorm van begraven dan wij kennen.

Het laatste wat we die middag hebben gezien zijn de grotten waarin ook lijken zijn gelegd. Nou, ik kan jullie vertellen: Het spookslot is er niks bij! Overal lagen botten en schedels. Heel raar dat dit zo gedaan werd.
Hierna zijn we gaan middageten (lees: 16.00) bij een restaurant waar we prachtig uitzicht hadden op de rijstvelden. Een paar mensen waren daar aan het werk. Wat een leven is dat zeg! Constant gebukt plantjes plukken en verzetten. Ik zou van dat werk best moedeloos worden als je ziet hoe groot die velden zijn. Respect voor die mensen!
Die avond hebben we nog wat gegeten en zijn we moe, maar voldaan, lekker naar ons nestje gegaan.

Gisteren was onze 2e dag in Torajaland. Om 8.30 stonden we dan ook klaar om op onze scooters te springen. Eerst zijn we naar de hanggraven geweest. Deze hingen aan de rotswand en sommige graven lagen open. Hier zag je dus ook gewoon weer de skeletten liggen. Ook waren in dat gebied veel traditionele huisjes. Echt heel mooi! Daar hebben we ook wat souvenirs gekocht. Ze zijn daar namelijk bekend om hun houtsnijkunst. Alle huisjes zijn ook van hout en bamboe waarin verschillende patronen zijn gesneden die ook allemaal weer een bepaalde betekenis hebben. Er kwam ook een groep Duitsers aan die ook allemaal op het souvenirswinkeltje stormden, dus we waren blij dat we net op tijd weg waren. Plots zagen/hoorden we ook Nederlanders praten. Wat heerlijk om andere mensen Nederlands te horen praten, dat deed me echt goed!
De gids riep trouwens tegen alle bewoners daar dat wij 3 ibu guru’s (leraressen) zijn. Hij was er helemaal trots op! Hij vertelde ook dat leraren heel erg belangrijk zijn voor het volk, dat ze echt hoog in het vaandel staan.

Hierna hadden we nog een mooie scooterroute rondom de rijstvelden staan. De gids nam ons mee in de omgeving waar je echt een prachtig uitzicht hadden. Vanuit welk punt je de omgeving ook bekeek, overal zijn rijstvelden en je kunt van ieder punt foto’s maken. Heerlijk om dit op de scooter te kunnen doen, ondanks de af en toe ontzettend slechte wegen!
Om 16.30 waren we terug en hebben we onze gids bedankt voor zijn goede gids-skills.

De paar uurtjes die we nog bij ons motel hadden, hebben we gevuld met opfrissen, tas inpakken, lezen, eten en in het dagboek schrijven. We hadden namelijk om 20.30 onze nachtbus, die ons naar het vliegveld van Makassar zou brengen. Iets later, 21.00 kwam de bus aan. We zagen best wel op tegen de reis, want deze zou ongeveer 8 uur duren. Toen we in de bus kwamen zagen we superluxe stoelen met veel beenruimte,een fleece-dekentje en een kussentje. We hebben dus bijna heel de reis geslapen, dat was echt fijn!

Om 5.00 kwamen we aan bij het vliegveld en moesten we daar wachten om in te kunnen checken. Rond 9.45 gingen we de lucht in en we kwamen 1,5 uur later aan het regenachtige Manado.

Vandaag hebben we gewassen, spullen opgeruimd, boodschappen gedaan en foto’s uitgewisseld. Het is ondertussen 22.15, dus wordt het tijd voor mijn nestje. Morgen wordt het namelijk gewoon weer vroeg dag om de kids les te geven, inclusief de dans! Back to business dus.

Zoals jullie lezen, heb ik er dus weer een paar heerlijke dagen opzitten. Nu is het nog 4 kleine weekjes knallen op de basisschool en op de Unima (PABO in Tomohon) voor stage en scriptie. Daarna zijn we VRIJ! Dan mogen we 5 weken gaan reizen, zin in!! Maar het gaat wel echt (te) snel hier. We zitten vandaag precies op de helft (9 van de 18 weken) van ons avontuur! Raar gevoel is dat, ik heb helemaal niet het idee dat ik al 9 weken weg ben en dat ik nog maar 9 weken heb.. Dus, we gaan nog ultiem genieten hier!

Ciao! X