Time flies..

Hallo vriendjes en vriendinnetjes, fijn dat jullie er allemaal weer zijn!

De laatste 2 weken was weer een groot avontuur in Pindaland. Het is ook weer zo ontzettend mega super niet normaal snel gegaan! Het leek wel gisteren dat we nog tegen elkaar zeiden dat het ‘nog maar 4 weken’ stage was. Nu is dat dus nog maar 2 weken (voor de goeie rekenaars onder ons).

Deze 2 weken stonden eigenlijk vooral in het teken van STRESS! Na de heerlijke dagen in Tana Torajaland was het weer vollenbak Ambiance op Don Bosco. Dinsdag kwamen we aan op school, omdat we volgens ons rooster tekenen zouden geven. Natuurlijk was dit weer eens niet het geval, want ze hadden ALLE klassen (dus ook roosters) helemaal omgegooid! We stonden dus al in het verkeerde lokaal, want de meesten van onze klas waren naar een andere verdieping verhuisd. We dachten het ook al te horen, want we werden verwelkomt met BULEH!, terwijl onze lieve kindjes dat niet meer deden. Aangekomen bij ons klasje, zagen we dus ook een andere leerkracht voor de klas staan, helaas! Wij hadden namelijk een juf die een warme stem had, lief met de kinderen omging etc., alleen nu staat er iemand bij.. *zucht* de heks van Sneeuwwitje(de omgetoverde) zou er jaloers op zijn. Man, man, man.. wat een stem..
Nadat we haar gesproken hadden en onze oren zeer deden, zijn we terug naar huis gegaan om ons verlies te verwerken. Gelukkig hadden we iets om onze zinnen te verzetten, namelijk: de dans! Hier zijn we deze 2 weken dan ook ontzettend druk mee geweest met als resultaat dat ieder zijn deel nu kent. Volgende week gaan we met iedereen de dans doen, zodat alles netjes in elkaar past.

Het volgende tragische nieuwsbericht is dat Hedwich (iemand van de andere groep) en ik niet zomaar mochten afstuderen (het zal wel weer eens niet). Er is namelijk een toets, de VoortGangsToets, die gehaald moet worden met de norm van 30% en wanneer we deze gehaald zouden hebben, mochten we onze laatste toets, het Competentie-Examen, pas maken. Nu heb ik de VGT in november gemaakt, alleen had ik 28,7%, helaas. De PABO vertelde dat het geen probleem was, omdat we aan het eind van het jaar nog een kans zouden hebben. Toen ik de planning bekeek, zag ik inderdaad nog 1 kans staan. Helaas stond deze gepland op de dag van de diploma-uitreiking! Dit betekent dat ik nooit meer de kans zou hebben om mijn Competentie-Examen op tijd te doen. Handig gepland dus. Nadat ik gemaild had met mijn afdelingsleider, kreeg ik te horen dat ik mijn Competentie-Examen maar in augustus moest doen. Dat betekent geen mooie diploma-uitreiking voor mij dus. Nu heb ik naar de examencommissie gemaild of de VGT diezelfde dag nagekeken mag worden en dat ik mijn Competentie-Examen al voor de VGT mag doen, zodat ik toch ‘normaal’ kan afstuderen. In spanning afwachten op het antwoord natuurlijk!

Maarr, even wat positief nieuws! Met mijn scriptie ben ik, na een goeie dip, heel wat verder gekomen deze week! Als het goed is kan ik komende week mijn enquêtes gaan afnemen en gaan observeren. Als ik dat heb, heb ik alles gedaan wat in Indonesië af moest. Heel fijn dus!
Verder hebben we deze 2 weken natuurlijk ook nog andere dingen beleefd! Vorige week vrijdag hebben we namelijk onze Weddingcrash 2.0 gehad! Deze keer niet midden in de jungle, maar in een enorme zaal vol met versiering, chique geklede mensen en een podium met daarop de heeeeeeele mooie bruid en bruidegom. In het begin werden er een paar stukken opgedragen en daarna was het de bedoeling dat groepen op de foto gingen met de bruid, bruidegom en vaders en moeders. Wij ook, want wij waren met de collega’s van Don Bosco. We hadden geen keuze, want we werden al meegetrokken door een oud vrouwtje, dus we konden geen kant meer op! Na alle foto’s werd het eten geserveerd; hele varkens lagen op tafel om leeggevreten te worden. En ja hoor, toen werd aangekondigd dat we konden eten, was het net de voedselbank. Iedereen rende op het eten af, plunderden de tafels en gingen met overvolle borden tevreden zitten. Het leek wel of iedere tafel een tactiek verzonnen had om voedsel bij elkaar te rapen! Wij, als onwetenden, waren beleefd in een rij gaan staan, dus hadden we een klein bolletje rijst, wat saté en groente de man. Hierna wilden we naar onze volgende gang, het toetje, alleen de bak met bowl was ook al helemaal leeggezopen door een paar wilde Pinda’s. Vette pech voor ons dus.
Na het eten en nog wat gezellig doen, zijn we gegaan, want we waren er inmiddels lang zat. Daarbij waren onze magen nog aan het protesteren en GELUKKIG kent dit land ook restaurant Onder de gouden bogen, dus hebben we daar even een dubbele McCheese weggewerkt. NOMNOMNOM!

Ook hebben we natuurlijk weer een mooie filmavond achter de rug. Deze keer was Dead man down aan de beurt, ook dit is een goeie film! Helaas natuurlijk weer mensen die hun mobiel of Ipad belangrijker vinden dan de film of de medemensch. Die houd je altijd hier in Pindaland, ben ik bang.
Ten slotte hebben we vandaag een heel aparte dag gehad. We zijn namelijk naar Tomohon geweest om daar naar de markt en Danau Linow te gaan. De markt is daar erg populair, omdat je daar verschillende soorten vlees kunt kopen. Dat hebben we gezien. We wisten dat dit best gruwelijk zou zijn, omdat we hadden gelezen dat hier ratten, slangen, vleermuizen, hele kippen, varkens en hondjes (!) verkocht zouden worden. We begonnen met een heel schokkend beeld, namelijk dehalfdode hondjes die met te veel in een te klein hokje zaten en door een vrouw met een stok gepord werden. Daarnaast werd een hondje uit zo’n hok gehaald en de knuppel lag klaar op tafel. Ondertussen zagen we grote plassen bloed op de grond liggen en de man met de knuppel zat ook helemaal onder het bloed. Ik hoef denk ik niet verder te vertellen wat daarmee gebeurt, want het is te gruwelijk voor woorden. Toen ik het las, vond ik dat al heftig, maar bewegend beeld met geur en geluid is wel 100x zo erg. We waren alle drie in shock. Nadia heeft het gelukkig niet gezien, maar Laura en ik hebben 1 klap gezien (en dat is echt genoeg). Na dit zieke tafereel zijn we gauw doorgelopen naar de rest van de vleesafdeling. Hier lagen de ratten aan een stokje gespiesd, de vleermuizen werden ontvleugeld, en stukken slang werden gewogen. En wat een stank, ongelofelijk! De rest van de markt was in principe goed te doen, ondanks de hygiëne (dit woord kennen ze hier echt niet).

Hierna zijn we snel in de auto gestapt, op naar Danau Linow. Dit is een meer wat van kleur veranderd. Helaas was het erg bewolkt en miezerde het, maar we konden wel wat kleurverschil zien. Het grootste deel van het meer was groenachtig, terwijl er een vlek in het midden lag dat meer naar donkerblauw neigde. Dit prachtige uitzicht hebben we bewonderd vanaf een restaurantje wat gerund werd door; Kathrien (de Duitser die ook Pulisan Beach runt!). Ik had eigenlijk tegen mezelf gezegd dat ik heel de dag geen vlees zou eten, vanwege het markttafereel, maar toen ik de menukaart zag, kon ik de Deutsch Wurst niet afwijzen. En LEKKER dat ze waren! Die gingen er goed in!

Hierna zijn we richting huis gegaan, want we waren toch wel moe van de belevenissen. Laura is naar haar kamer gegaan en Nadia en ik hebben ons lekker laten masseren, heerlijk.. We werden zelfs helemaal in de knoop gelegd (en gelukkig weer uit de knoop gehaald), dus we zijn weer helemaal fris en fruitig! Dat moet ook wel, want morgen wordt weer een heus goede scriptiedag!

Mensen uit het zonnige land, ik wens jullie morgen een heel lekkere terras/strand/bbq/ik ga verbranden-dag

Tot de volgende keer maar weer!

Toedels!