Togea... ehh, Tangkoko Jungle!

Bonjour!

Het is vandaag 6 weken terug dat dit avontuur begon. 6 weken alweer! De tijd gaat echt nog steeds heel snel hier. Mijn dagboek die ik bij me heb kan ik af en toe bijna niet bijhouden. Best raar eigenlijk, want jullie lezen constant dat ik niet veel te doen heb, het rustig aan doe en aan het genieten ben. Je zou toch zeggen dat ik genoeg tijd heb om te schrijven. Ik snap af en toe ook niet hoe mijn dagen zo snel kunnen gaan, terwijl ik dan niks gedaan heb ;)

Oké, terug naar vorige week. Zoals je al aan de titel kunt zien, de plannen waren op het laatste moment ietsepietsje veranderd. We waren namelijk maandagavond aan het kijken hoe we eigenlijk op Togean moesten komen en dat bleek een reis van 20 uur (!) te zijn, die ook nog eens niet goed aansloot waardoor we waarschijnlijk nog langer onderweg zou zijn. Niet handig dus, als je maar voor 3 dagen zou gaan! Helaas voor ons, maar er kwam al gauw een alternatief. Ik had al gelezen over de Tangkoko Jungle, dus zijn we op Internet gaan zoeken voor een verblijf. En ja hoor, een mooi resort, midden in de jungle, aan het strand. Perfect!

Die woensdag hebben we een taxi gepakt en zijn we naar Tangkoko gereden. Helaas was het weer een chauffeur die van hard rijden hield, zelfs in de bergen met de haarspeldbochtjes. Dit was niet echt goed voor mijn lichaam, dus al snel voelde ik me niet helemaal super. Gelukkig waren we er na 2 uurtjes rijden en moesten we het laatste stukje lopen. Zo erg zaten we dus van de bewoonde wereld af! Eenmaal daar aangekomen werden we ontvangen door de eigenaresse, een Duitser die het hele resort (met een ander verblijf boven op de berg) in haar eentje opgezet was, terwijl ze eigenlijk naar Indonesië was gekomen om, net als ons, les te geven. Weer een mooi verhaal dus!
Het was ondertussen al donker geworden, dus tijd om te eten. Heerlijk! Daarna zijn we maar op tijd naar bed gegaan, want we waren nogal moe.

Die nacht hadden we een mooi avontuur, die je natuurlijk echt in de jungle kunt verwachten. Het waren mooie huisjes waar we in verbleven, alleen (net als alle andere cottages waar we hebben geslapen) zijn er altijd veel openingen in die huisjes. We hadden in een plastic zak broodjes en pindakaas meegenomen, voor als we tussendoor honger kregen. Dat vonden vrienden van Henk en Sjaak (de ratten) ook wel interessant. Laura en ik schrokken dus die nacht een paar keer wakker omdat er vrij veel geritsel was. Na een paar keer proberen door te slapen, zijn we toch maar maatregelen gaan nemen. Er stond een mand, dus die hebben we eroverheen gezet en na enige moeite zijn we toch maar naar de wc gegaan, omdat we echt niet tot de ochtend op konden houden helaas!

De volgende dag hebben we het heerlijk, jawel, rustig aan gedaan! ’s Middags wilden we wel wat actie, dus hebben we kayak’s gehuurd voor op zee. Heerlijk om dat te doen. Zo hebben we namelijk het gebied van een afstandje kunnen zien waar we nu eigenlijk verbleven. En echt, het was in the middle of nowhere. Vet!

De dag daarop zijn we gaan doen waar we vooral voor gekomen zijn, de jungletocht! Dit was een onwijs mooie ervaring! We gingen met een ranger mee om door het oerwoud te lopen en hij kon ons precies laten zien wat er waar leefde. Zo hebben we verschillende vogels gezien en gehoord, zoals de Hornbill. Ook hebben we een Tarantula spin gezien, wat een harig vies beest is dat! Verder zijn de planten en bomen heel apart en vooral heel groot. De bomen lijken een soort kleed over de wortels te hebben. Ook heeft hij ons een boom laten zien waarin Tarsius (zeldzaam spookdiertje) leven. We hebben er 3 kunnen zien, echt gaaf! Maar, aan het einde van de tocht hebben we toch wel het pronkstuk gezien. Dit was namelijk een apenfamilie van ongeveer 25 apen bij elkaar (Macaque apen) die we van 3 (!) meter afstand hebben gezien! Het was wonderbaarlijk dat de apen in het wild gewoon doorgingen met het bouwen van een slaapplek en spelen, terwijl er ineens mensen op zo’n kleine afstand staan. Een avontuur om nooit meer te vergeten dus.
Zaterdag moesten we alweer terug naar huis en zijn we die dag vroeg begonnen door de zonsopgang te zien. Ook dit was prachtig, ook al was het een beetje bewolkt. Ik vond het vooral mooi om te zien dat er een aantal vissertjes op het water bezig waren. Na dit ‘ultieme geluksmomentje’ zijn we toch nog even naar bed gegaan en hebben we de rest van de ochtend geluierd.
Eenmaal thuis hebben we gewassen, foto’s uitgewisseld en wat gegeten. Zondag heeft ieder aan zijn scriptie gewerkt en zijn we vroeg naar bed gegaan, want vandaag was het tijd voor weer een stagedag!

Vandaag zijn we dus weer bij de lieve kinders geweest. We hebben met de lerares besproken wat we willen doen en zo zijn we weer wat stappen verder gekomen. Komende donderdag gaan we onze eerste gymles geven en vanaf volgende week ook Engels en tekenen. Ook gaan we vanaf volgende week met onze dans beginnen. De stage kan dus écht beginnen!! Jippie! Althans, dat dachten we, want we zouden morgen al beginnen met een tekenles, totdat de lerares zei dat de kinderen dan weer (ja, ALWEER!) vrij zijn. Dit keer is het vanwege een internationaal feest vanuit het Hindoeisme, waarbij ze heel de dag letterlijk NIKS doen. Ze koken niet, ze wassen niet, ze eten niet; NIKS. Dat is hun feest. Hoewel wij totaal niet in een gebied wonen waarin Hindoeisme belangrijk is, wordt er toch een vrije dag voor gegeven. Zo zie je maar, ook hier is het motto: ‘Altijd reden voor een feestje!’.
Morgen dus maar weer hard werken aan het scriptie en wat andere dingetjes van mijn to-do-list afwerken. Waarschijnlijk zal de dag afgesloten worden met een avondje bios, want er is (denken wij) weer een meeting bij de buren die avond. Wegwezen dus!

Zo, dat was het weer voor deze keer. Tot het volgende reisverslag, lieve kijkbuiskinderen!

Liefs!